Kot Syberyjski

Kot Syberyjski

Kot hipoalergiczny!

Kot Syberyjski – jego początki notuje się w XVII w. a jego korzenie pochodzą z Syberii. Oznacza to, że jego ewolucja przebiegała bez udziału człowieka. Początki rasy datuje się na XVII w., choć niektóre źródła podają nawet XI w. Jest jednym z najczęściej występujących kotów domowych w Rosji. Kot ten jest naturalnym gatunkiem, nie powstał z krzyżówek innych gatunków. Należy do kategorii półdługowłosych i jego popularność poza Rosją notuje się na stosunkowo niedawne czasy, to około 1989 r. dlatego jego historię genealogiczną trudno odtworzyć. Jest prawdopodobne, że mieszkańcy Syberii używali ich jako „stróża” domu, ponieważ potrafił reagować mruczeniem na widok zbliżającego się obcego. Odkryli tą rasę dopiero państwo Schultz, byli oni wielkimi miłośnikami kotów. Kupili parę kotów w Leningradzie. Krótkie dzieje tej rasy w krajach zachodnich sprawiają, że jej dokumentacja genealogiczna jest nader skąpa. W Polsce hodowlę tej rasy rozpoczęto w roku 1998 r i również w tym, roku organizacja FIFe zarejestrowała tą rasę jako odrębny gatunek.

W 1870 pojawiły się na pierwszej wystawie. W 1884 r. Madison Square Gardens brały udział w wystawie. W 1989 r. Klub Kotofei w Moskwie stworzył pierwszą normę dla Syberyjskich na bazie dwóch kotów wykorzystanych jako prototypy, przedstawiciele rasy. Jeden to Mars – niebieski z deseniem rysia i z białymi dodatkami drugi o imieniu Roman (ur. w 1987 r., właściciel A.Ivanova) – brązowy pręgowany również z białym. W 1991 r. Marasa i jego syna Nestora można znaleźć w setkach rodowodów. Organizacja felinologiczna SFF w Roasji przyjeła standard Syberyjskiego opierając się na bazie wcześniejszych opracowań stowarzysznie Kotofei.

Kot Mars i Roman. Wykorzystane w Rosji jako prototypy do opisu standardu rasy.

W 1990 r. Elżbieta Terrll zaimportowała trzy koty do Stanów Zjednoczonych. Miały kolejno na imię Ofelia, Naina i Kaliostro. W 1997 r. Dana Osborn (z Willowbrook) zaimportowała również pierwsze kolorpointy (seal point, ryś, samiec) oraz Roksana Babyan z Willowbrook sprowadziła kocicę (seal point, szylkret, samica). W 1998 r. narodziły się pierwsze kolorpoiny w Stanach. W 1992 r. amerykańska organizacja TICA zaakceptowała koty jako rasowe (New Breed) a w 1996 r. przyznano im status mistrzowski.

Duża ilość tych kotów została przywieziona z Rosji do Niemiec i Czech, przyczynili się do tego właśnie Hans i Betty Schultz małżeństwo z Niemiec. Odegrali dużą rolę w popularyzacji rasy w Europie. Pierwsza fala przywiezionych kotów Syberyjskich nie była zbyt dobrej „jakości”, a każdy z nowych hodowców chciał stworzyć własny standard rasy. Tymczasem sędziowie na wystawach traktowali Syberyjskiego jak gorszego kuzayna Maine Coona czy Norweskiego Leśnego. Wszystkie te trzy rasy mają wiele wspónych cech. Obecnie rasa jest bardzo popularna, natomiast sam gatunek w czasie utrzymywania wielu hodowli utracił wiele cech naturalnej rasy.

Różne kolory Syberyjskiego. Srebrny, Bikolor, Tabby

Charakter i opieka

Mentalnie bardzo żywotny kot o dużym temperamencie ale i bardzo serdeczny i przyjacielski. Ich walorem jest brak chęci do niszczenia przedmiotów domowych.Są wspaniałymi myśliwymi. Posiadają instynkt dzikich łowców i niezależności, uwielbiają się wspinać i zażywać ruchu. Są bardzo oddanymi przyjaciółmi człowieka, cechuje je duża inteligencja.